Ze worden vaak nog wel eens onderschat, de oudere mensen onder ons. Soms heb ik zelf in de spreekkamer ook nog wel eens de neiging om een oudere te beplakken met het etiket ‘handle with care’. Voortkomend uit de beste bedoelingen kan dit een betuttelende vorm van zorg opleveren waar ze soms wel maar soms ook helemaal niet op zitten te wachten. Dacht ik dat ik attent was door een oudere dame in kwestie aan te bieden om haar te helpen met haar kousen, kreeg ik fijntjes te horen dat ze toch echt geen vijf jaar was en dat ze dat prima zelf kon.. Toegegeven bood ik mijn hulp niet alleen uit elegantie aan maar ook omdat de wijzers van de klok doortikten en ik alleen al door het aan – en uitkleden van mevrouw 10 minuten uitliep.
Andersom onderschatten de oudere mensen mij ook wel eens. Tegenwoordig minder dan toen ik net vers uit de collegebanken kwam, maar meermalen heb ik (met name de oudere mannen) met verbazing zien kijken toen ik zei dat ik dokter was. Nu maakt mij dit verder niet uit maar het is toch prettig wanneer mensen aannemen wat je zegt. In de verdere contacten levert dit vaak geen problemen maar behoud ik veelvuldig het etiket van ‘dat jonge wichtje’ of ‘die blonde dokter’.
Van de week stapte ik al bellend de deur uit. Autosleutels in de hand en tas over de schouder. Ik kom aan bij de auto en ik hoor in een keer een oudere man achter zijn rollator hard ‘hee’ mijn richting oproepen. Ik draai me om en zie tot mijn schrik iemand vlak achter mij staan met zijn hand al op mijn tas. Met waarschijnlijk de angst in mijn ogen kijk ik in de richting van de oudere man. Zichtbaar kwaad bedenkt hij zich niet en speert met zijn rollator mijn kant op. De bijna-tasjesdief schrikt van dit gebaar en maakt zich snel uit de voeten. Ik kan je niet vertellen hoe dankbaar ik was dat deze ‘opa’ mij te hulp schoot. Kromlopend achter zijn rollator was hij nou niet bepaald het prototype van iemand die dieven verjaagt.
Etiketten plakken doen we allemaal. Ten aanzien van de oudere mens en hun zorgbehoefte blijf ik het lastig vinden; de ene 80 jarige is de andere niet. Hoe het is om oud te zijn, kan ik nu alleen maar naar gissen. Tot die tijd blijf ik ouderen aanbieden om te helpen met kousen aantrekken. Wie weet wil ik dat zelf ook wanneer ik in hun schoenen sta.