Ik ben geboren en getogen in het Groninger land. Wie mij goed kent, weet dat ik verweven ben met de Groninger taal. Toch week ik uit naar verre oorden voor de liefde. Tanzania. Daarna gevoelsmatig misschien naar een nog wel verder oord. Friesland.
Inmiddels ben ik een aantal jaren woonachtig in het Friese land en ben ik er stiekem van gaan houden. De Friezen gaan onder je huid zitten en het Frieze landschap en de Frieze wateren zijn prachtig. Ben ik Groningen dan vergeten? Nee, zeker niet! Er gaat immers niets boven Groningen en daar werd ik me even weer sterk van bewust op een dagdienst vlak voor kerst.
We zijn onderweg naar een visite in Gaasterland. Een man van ver in de 90 is benauwd en anders in gedrag. Zijn zoon heeft ons gealarmeerd.
In een kleine aanleunwoning treffen we de patiënt aan met zijn zoon. Liggend in bed maar, zo blijkt al snel, niet zo ziek als verwacht. Hij komt snel tot zitten en heeft direct al praatjes. Een olijk ogende man met nog steeds wat rossig haar kijkt mij met een grote glimlach aan. ‘Sa dokter, kommen jo hjier bij mij wonen? Gesellig!’
We praten wat, ik vraag het een en ander en besluit patiënt te onderzoeken. Het praten doen we in het Fries. Na Fries toneel en een cursus Fries, ben ik de taal redelijk machtig. ‘Wer komsto wei fanke?’ (Voor de niet Friezen onder ons: ‘waar kom je vandaan meisje?’). Ik moet lachen. ‘Wat tinken jo?’ De patiënt kijkt me nog eens aan en zegt: ‘ik tink de wâlden (Friese Wouden). ‘Haha, dat tinken jo verkeerd. Ik bin een Grinser (Groninger).’
De patiënt kijkt me aan met grote ogen: ‘nee toch! Een reserve-Dútser (Duitser)!’
Wel nondeju denk ik inwendig, wat een lef! Maar ik moet ook wel lachen, de patiënt heeft de grootste lol met zichzelf.
We komen tot een afronding en we nemen afscheid. De patiënt heeft nog steeds een grote glimlach op z’n gezicht. Maar wie het laatst lacht, lacht het best.
‘Zeg meneer, wat tinken jo dat het mooiste plakje in Fryslân is?’ Hij twijfelt geen seconde en antwoord ‘Gaasterland!’
‘Nee meneer, dat he jo ferkeard, dat is de bushalte naar Grins!’
‘Oant sjen!’
We verlaten de kleine aanleunwoning. Het geluid van een bulderlach laten we achter ons.
`If you want to go FAST, go alone`
`If you want to go FAR, go TOGETHER`