Recent was de oudste huisarts van Nederland in het nieuws. Hij praktiseert nu 60 jaar het vak en denkt nog niet aan stoppen. Gedreven om te helpen zet hij de patient centraal. Geboeid heb ik gekeken naar de documentaire over deze bevlogen dokter. Luisteren is een van de belangrijkste taken van een dokter, luisteren en begrip tonen. Een van mijn opleiders leerde mij dit destijds ook; ‘luisteren is soms alles wat je moet doen.’
Het is zomer en dit jaargetijde brengt ook weer zijn specifieke kwaaltjes met zich mee. Beet door een insect, kriebelende neus of ogen, verbrande huid door de zon en nog zo’n veelvoorkomende in dit jaargetijde: jeuk.
Mevrouw H. stelt mij voor een uitdaging. Het betreft een dame van in de 70. Met haar man geniet ze van het gepensioneerde leven. Ze meldt zich vandaag voor de derde keer in twee weken tijd met jeuk op een plek waar de zon nu juist niet zo vaak komt. Juist, rondom de anus. Een vervelende klacht die aardig hinder kan opleveren in het dagelijks leven. Ik heb haar al twee verschillende zalven voorgeschreven maar blijkbaar zonder nog gewenst resultaat. Voorafgaand aan het consult zit ik na te denken wat ik nu nog zou kunnen doen.
Ze komt aardig opgewekt mijn spreekkamer binnen. Voor ik kan vragen hoe het gaat steekt ze al van wal. Het zalfje, nee dat deed he-le-maal niets. Nu was ze op Google aan het speuren geweest en daar had ze allerlei adviezen gevonden. Waarvoor dan nog de huisarts denk ik even. Talkpoeder heeft ze geprobeerd, hielp ook niet. Katoenen ondergoed, van de Hema, let wel. Geen effect. Maar nu had ze het toch gevonden. Ik besluit maar gedwee af te wachten en haar niet te onderbreken en te luisteren naar wat er komt. Het antwoord zit hem in luchten dokter. ‘Luchten?’ Ja, u weet wel. Net als dat je je beddengoed laat luchten. Ik heb best veel inbeeldingsvermogen maar hier heb ik toch even geen beeld bij. Ik besluit er maar serieus op in te gaan en vraag hoe dat dan in de praktijk gaat. ‘Nou gewoon, mijn man wappert dan voor het slapen en ’s ochtends vroeg een kwartiertje lang met een waaier langs mijn achterste en het helpt!’
Ik heb genoeg gehoord en wil me geeneens inbeelden hoe dat er precies uitziet. ‘Wat kan ik nu nog voor u doen?’ ‘Nou niets, gewoon luisteren en dit onthouden voor een volgende patient.’
Heel luchtig verlaat ze mijn spreekkamer. Zo hou ik het wel 60 jaar vol.