HenrietteSchrijft.nl

‘Weet je wat jij moet doen?’ Ik haal mijn schouders op en kijk mijn collega huisarts afwachtend aan. ‘Je moet een aantal dagen in een klooster gaan zitten.’ ‘In een klooster?’ ‘Ja!’ Dat schijnt een mens echt tot rust te brengen en alles te relativeren. Mmmm. Een klooster. Ik weet het niet hoor. Het advies volgt op een gesprek over de drukte in de huisartspraktijk maar is op de een of andere manier uitgekomen bij de drukte in mijn leven. ’Jouw generatie houdt veel te veel ballen hoog in de lucht, dat is niet goed voor mens. Denk er maar eens over na!’ Ik lach mijn collega wat schaapachtig toe, niet goed wetend wat ik met het advies aanmoet en verlaat zijn werkkamer.

De werkdag zit erop voor vandaag en ik voel me afgemat. Toe aan een lekker warm bad, serietje kijken op Netflix. Telefoon uit. Ik had niet gevraagd om het goed bedoelde klooster advies maar het zet me wel aan het denken. Wat is het toch met deze tijd? Is het de huidige generatie dat we alles willen doen, alles willen meemaken, hard willen werken, sociaal actief willen zijn en dan eventueel ook nog thuis die leuke partner en ouder willen zijn? Boeken en tijdschriften over hoe om te gaan met een burn out of het voorkomen ervan vliegen over de toonbank. Velen van ons lijken op zoek te zijn naar rust in een wereld die maar doorraast. Het klinkt misschien oubollig maar waar waren we zonder mobiele telefoon? Hoe handig ook, vervloek ik het ding soms en zou ik wensen dat we weer terug waren in de tijd waarin ik de vaste telefoonnummers van mijn naaste familie en vrienden uit mijn hoofd kende. Maar misschien heeft mijn vader gelijk en heeft iedere tijd en iedere generatie zijn eigen beslommeringen. Of zoals hij het zegt: ‘Dr is altied wat te soezen.’

Na mijn baddersessie vervolg ik mijn weg richting bed. Tijd om te slapen. Mijn hoofd tolt alleen van gedachten en kan de rust nog niet vinden. Ik pak mijn mindfullness boek er maar weer eens bij. Volgens het boek, wat  overigens de halve aardpopulatie zo ongeveer met mij meeleest of meedoet in een of andere cursus, gaat het om het vinden van de balans. Balans, balans en nog eens balans. Durf te prioriteren. Durf nee te zeggen. Bovenal durf imperfect te zijn. Juist. Het lezen maakt me moe en gelukkig drijf ik weg in een diepe slaap.

De volgende ochtend start mijn spreekuur om 8 uur. Het bad en de goede nachtrust hebben me goed gedaan en ik kan er weer tegen aan voor mijn gevoel. Mijn tweede patiënte van de dag is een jongedame van ongeveer 14 jaar die samen met haar moeder komt. Er staat geen reden van komst vermeldt dus ik laat mij verrassen. Lieke is een spontane jonge meid met rossig krullend haar die de gothic kleding stijl aanhangt. Op grote kisten loopt ze achter haar moeder de spreekkamer in. ‘Wat kan ik voor jullie doen?’ Moeder en dochter wisselen een blik van verstandhouding. ‘Vertel zelf het verhaal maar.’ Lieke kijkt nog wat wijfelend maar doet dan zuchtend en licht geïrriteerd haar verhaal. ‘Ja, mijn moeder vindt dus dat ik telefoon verslaafd ben, wat zooo niet waar is!’ Oh. Dat had ik even niet verwacht. ‘Hoe komt het zo dat je moeder dit denkt?’ Lieke haar frustratie lijkt nu naar buiten te komen en in een stortvloed van woorden vertelt ze wat er is gebeurd. Op skivakantie was er weinig tot geen netwerk en de wifi van het hotel was onder de maat. ‘Dit vond ik echt VET irritant want hierdoor kon ik niet appen met mijn vrienden.’ ‘Dat is alles!’ ‘Mijn moeder hier vond dat niet normaal en is nu bang dat ik niet meer zonder telefoon kan leven.’ ‘Zo niet waar!’ Lieke haar moeder ondergaat de beschuldigingen ogenschijnlijk rustig. Ik vraag haar naar haar versie van het verhaal en bovenal wat ze nu van mij verwachtten. Volgens Lieke haar moeder raakte Lieke dusdanig in de stress van het feit dat er geen wifi was dat de hele sfeer op vakantie er door verpest werd. ‘Ze raakte gewoon in paniek leek het.’ ‘Thuis is ze verkleefd met die telefoon en ik vind dit gewoon geen gezonde ontwikkeling.’ ‘Hebben jullie hier geen therapie voor ofzo?’ Lieke’s moeder kijkt mij hoopvol aan terwijl Lieke geïrriteerd zucht. Ehhh, tja.

Klooster een optie?